Khmer	Pronunciation	English/Notes	#occ
ឮសូរ	lɨɨ sou	1. to be noisy 2. to resound 3. to be heard, to reach one's ear	2/2

Link to overview page
Link to dictionary

Hospital (Sakanan) — 06

បន្ទាប់មករូបភាពទី ៦ រូបភាពទី ៦ យើងឃើញមានឡានពេទ្យមួយកំពុងតែបើកបរ អញ្ចឹងឡានពេទ្យ បន្ទាប់ពីបានទទួលព័ត៌មាន ឬក៏ទទួលទូរស័ព្ទរបស់នារីម្នាក់តេប្រាប់គាត់អំពីគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍មួយនោះហើយ អញ្ចឹងឡានពេទ្យគាត់ក៏មក ជិះសំដៅមករកកន្លែងកើតហេតុ ដើម្បីជួយសង្គ្រោះបុរសម្នាក់នោះ អញ្ចឹងជាទូទៅឡានពេទ្យគឺខុសពីឡានយើងធម្មតា ដោយសារតែឡានយើងធម្មតា យើងតែងតែជិះក្នុងល្បឿនធម្មតា ក៏ប៉ុន្តែឡានពេទ្យគឺយើងឃើញមានបិទសញ្ញាបូកនៅលើទ្វារ នៅលើកញ្ចក់ឡានពេទ្យទាំងអស់ ដើម្បីបញ្ជាក់ថាគឺជាឡានពេទ្យ ហើយម្យ៉ាងវិញទៀតឡានពេទ្យគឺមាន តែងតែមានភ្លើងស៊ីរ៉ែន យើងហៅថាភ្លើងស៊ីរ៉ែន ដើម្បីបន្លឺសំឡេងផង និងដើម្បីបញ្ចេញភ្លើង សុំផ្លូវផង ដោយសារតែឡានពេទ្យគឺប្រញាប់ទៅជួយសង្គ្រោះអ្នកដទៃដែលមានគ្រោះថ្នាក់ ឬក៏ជួយសង្គ្រោះអ្នកជំងឺ ដូច្នេះឡានពេទ្យគឺមានអាទិភាព បានន័យថានៅពេលដែលគាត់ធ្វើដំណើរនៅលើផ្លូវ ឬក៏ធ្វើចរាចរណ៍នៅលើផ្លូវ គឺអ្នកទាំងអស់គ្នាដែលជិះនៅខាងមុខឡានពេទ្យ គឺត្រូវតែចៀសផ្លូវឲ្យឡានពេទ្យទៅមុន គឺឡានពេទ្យគាត់បានបញ្ចេញស៊ីរ៉ែន និងបញ្ចេញភ្លើងស៊ីញ៉ូ ដើម្បីសុំផ្លូវបានទៅមុន ព្រោះថាគាត់ប្រញាប់ទៅជួយសង្គ្រោះអ្នកជំងឺ អញ្ចឹងនៅពេលដែលយើងឃើញឡានពេទ្យ យើងអត់ត្រូវបើកបរនៅខាងមុខឡានពេទ្យនោះទេ ព្រោះវាអាចធ្វើឲ្យយើងមានគ្រោះថ្នាក់បាន ដោយសារតែឡានពេទ្យបើកនៅក្នុងល្បឿនលឿន ដូច្នេះនៅពេលដែលយើងឮសូរសំឡេងឡានពេទ្យ ឬក៏ឮស៊ីរ៉ែនឡានពេទ្យ យើងត្រូវចៀសមកខាងចិញ្ចើមផ្លូវ ដើម្បីទុកកណ្ដាលផ្លូវ ផ្លូវទ្រូងផ្លូវ ឲ្យឡានពេទ្យបើកបរ ព្រោះគាត់ប្រញាប់ទៅជួយសង្គ្រោះគេ អញ្ចឹងឡានពេទ្យ នៅពេលដែលប្រញាប់ទៅជួយសង្គ្រោះ គឺតែងតែបើកភ្លើងស៊ីរ៉ែន និងបើកភ្លើងស៊ីញ៉ូ ដើម្បីសុំផ្លូវជានិច្ច។

Getting Up (Sakanan) — 03

នៅក្នុងរូបភាពទី ៣ នៅក្នុងរូបភាពទី ៣ យើងឃើញថា បន្ទាប់ពីនារីនោះពត់ខ្លួនហើយ បាទ គាត់អង្គុយនៅលើគ្រែដដែល ក៏ប៉ុន្តែគាត់បានបញ្ចប់ការពត់ខ្លួនរបស់គាត់ហើយ ហើយគាត់ឱនមកបិទនាឡិការោទ៍របស់គាត់ អញ្ចឹងជាធម្មតា នាឡិការោទ៍ ប្រសិនបើយើងមិនបិទទេ គឺវានឹងរោទ៍រហូត បាទ វានឹងធ្វើឲ្យមានសំឡេងរំខាននៅក្នុងផ្ទះ ព្រោះថានាឡិការោទ៍គឺមានសំឡេងខ្លាំង ដែលអាចដាស់យើងឲ្យភ្ញាក់ពីដំណេកបាន អញ្ចឹងនៅពេលដែលយើងភ្ញាក់ហើយ យើងត្រូវបិទនាឡិការោទ៍វិញ ព្រោះថាបើយើងមិនបិទ វានឹង[សំឡេងប្រើ] វានឹងឮសំឡេងរំខាននៅក្នុងផ្ទះយើងតែម្ដង អញ្ចឹងវាពិតជារំខានខ្លាំងណាស់។ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ជាទូទៅ យើងឃើញថា មានភាពខុសគ្នាមួយចំនួន រវាងអ្នករស់នៅទីក្រុង ជាមួយនឹងអ្នករស់នៅជនបទ បាទ ចំពោះការក្រោកពីគេង ព្រោះថាប្រសិនបើយើងនិយាយអំពីអ្នករស់នៅជនបទ គឺគាត់តែងតែក្រោកពីគេងពីព្រលឹម ឬក៏ពីព្រឹកជាងអ្នកនៅទីក្រុង ព្រោះថាអ្នកនៅជនបទ គាត់ងើបពីគេង ឬក៏ក្រោកពីគេង នៅម៉ោង ៥ ព្រឹក បាទ គាត់ក្រោកពីគេងនៅម៉ោង ៥ ព្រឹក ហើយឬក៏ម៉ោង ៦ ព្រឹក បាទ ព្រោះថាគាត់ជាកសិករ ដូច្នេះគាត់ត្រូវទៅ ក្រោកទៅស្រែ ឬក៏ទៅចំការរបស់គាត់ពីព្រលឹមបន្តិច ដើម្បីឲ្យមេឃត្រជាក់ ទាន់មេឃត្រជាក់ បាទ ប៉ុន្តែចំណែកឯអ្នករស់នៅទីក្រុងវិញ គឺគាត់ធ្វើការងារ ប្រកបការងារនៅក្នុងក្រុមហ៊ុន ឬក៏ប្រកបការងារនៅក្នុងសាលា ឬក៏ស្ថាប័នផ្សេងៗ អញ្ចឹងម៉ោងការងាររបស់គាត់ គឺអាចចូលម៉ោង ៧ ឬម៉ោង ៨ ដូច្នេះហើយ អ្នកដែលរស់នៅទីក្រុង គាត់គេងយូរជាងអ្នកនៅតាមជនបទ គឺគាត់អាចគេងដល់ម៉ោង ៧ ឬម៉ោង ៨ បាន។ ចំពោះការភ្ញាក់ពីគេងទៀតសោតក៏ខុសគ្នាដែរ គឺអ្នករស់នៅជនបទគាត់គេង គាត់ភ្ញាក់ពីគេង ដោយសារតែការស្ដាប់សំឡេងសត្វ អញ្ចឹងអ្នកនៅជនបទ គាត់មិនសូវប្រើប្រាស់នាឡិការោទ៍ប៉ុន្មាននោះទេ គឺគាត់ នៅពេលណាដែលគាត់ឮសូរសំឡេងសត្វមាន់រងាវ គឺគាត់នឹងភ្ញាក់ ព្រោះថាមាន់រងាវ ជាទូទៅ នៅពេលព្រលឹមម៉ោង ៥ គឺមាន់រងាវ។ អញ្ចឹងគាត់នឹងភ្ញាក់តាមសំឡេងមាន់រងាវនោះឯង។ ប៉ុន្តែអ្នករស់នៅទីក្រុង គឺមិនមានចិញ្ចឹមសត្វច្រើននោះទេ ដូច្នេះគាត់ត្រូវការដាក់នាឡិការោទ៍ ដើម្បីឲ្យគាត់ដឹងថាម៉ោងប៉ុន្មាន ឬក៏ដើម្បីឲ្យគាត់ភ្ញាក់ពីដំណេក។ អញ្ចឹងនៅក្នុងរូបភាពនេះ គឺនារីម្នាក់នេះ គឺគាត់រស់នៅទីក្រុង បាទ គាត់រស់នៅទីក្រុង ដោយសារតែគាត់ប្រើប្រាស់នាឡិការោទ៍ ដើម្បីដាស់ឲ្យគាត់ភ្ញាក់ពីដំណេក។