Khmer	Pronunciation	English/Notes	#occ
បាត់	bat	1. to lose, to disappear 2. to stop, to be finished 3. already 4. sentence-final: expressing disappointment or that something is unfortunate	39/30

Link to overview page
Link to dictionary

Expressing sleepiness — Additional dialogue 1

នៅក្នុងបណ្ណាល័យ
ផានិត៖ សុផល! ម៉េចហើយ? ក្រាបលើតុអីចឹង?
សុផល៖ ដេកម៉ាសាឡេត។ ងុយដេកអា៎។
ផានិត៖ មើលសៀវភៅមិនទាន់បាន ១៥ នាទីផង ងុយដេកបាត់។

Expressing anger — Dialogue 4

តារា៖ ដូរលុយព្រឹកមិញប៉ះចំលុយក្លែងក្លាយ។ ដល់ពេលខ្ញុំយកទៅដូរវិញ គេថាលុយយកទៅបាត់ម្ដងហើយអត់ទទួលខុសត្រូវ។ ដូចឆ្កួតអីចឹង។ ឈប់ទៅដូរកន្លែងហ្នឹង ហើយដើរប្រាប់គេកុំឲ្យទៅកន្លែងហ្នឹងម៉ង។

Expressing thirst — Additional dialogue

ម្ដាយ៖ ម៉ោញ៉ាំបាយ កូន!
កូន៖ ដូចអត់ឃ្លានអេ៎ម៉ាក់។ ស្រេកតែទឹក។
ម្ដាយ៖ ញ៉ាំតិចទៅ។ មានសម្លដែរតាស។
កូន៖ ផឹកតែទឹក ឆ្អែតបាត់ហើយម៉ាក់។ ចាំតិចទៀតចាំញ៉ាំ គ្របទុកសិនទៅ។

Expressing surprise — Cultural note

តើអ្នកបំបាត់ត្អើកដោយវិធីណា? នៅខ្មែរ មានការប្រើវិធីនិយាយឲ្យអ្នកកំពុងត្អើកនោះភ្ញាក់ផ្អើលនិងភ័យ អ្នកនោះនឹងបាត់ត្អើក។ ដូចជា កុហកថាភ្លេចឬបាត់របស់ដែលសំខាន់ខ្លាំង។ ល។ កុំភ្លេចសាកល្បងវិធីនេះនៅពេលអ្នកជួបអ្នកកំពុងត្អើក។

Issuing a command — Dialogue 2

ភ្នាក់ងារត្រួតពិនិត្យ៖ លោក សូមលោកបើកកាបូប ខ្ញុំសុំពិនិត្យខាងក្នុង។
អ្នកដំណើរ៖ បាទ។
ភ្នាក់ងារត្រួតពិនិត្យ៖ មានកន្ត្រៃ ឬ របស់ទឹកអត់ លោក?
អ្នកដំណើរ៖ អូ ខ្ញុំច្រឡំដាក់កន្ត្រៃមកតាមបាត់ហើយ។
ភ្នាក់ងារត្រួតពិនិត្យ៖ សុំយកចេញ ហើយទុកចោលនៅកន្លែងនោះ។

Saying “I don’t know” — Dialogue 1

នៅកន្លែងធ្វើការ
វុទ្ធី៖ សោភា! ដឹងថាបងតារាទៅណាទេ?
សោភា៖ អត់ដឹងផង / អត់ដឹងដែរ / ខ្ញុំអត់ដឹងថាគាត់ទៅណាទេ វុទ្ធី។ កញ្ញា! ដឹងថាបងតារានៅណាទេ?
កញ្ញា៖ អម្បាញ់មិញឃើញគាត់នៅហ្នឹងទេតើ តែអត់ដឹងថាគាត់ទៅណាបាត់ហើយ។

Expressing pain — Expressions

តើជនជាតិខ្មែរនឹងលាន់មាត់ដូចម្ដេចក្នុងស្ថានភាពខាងលើ?
មុតដៃនឹងកាំបិត៖
— អ៊ូយ ឈឺ!
— អឺះ មុតដៃបណ្ដោយ!
— អឺះ ឈាមបាត់!

ឈឺពោះ៖
— អ៊ូយ ឈឺពោះអា!
— អ៊ូយ ម៉េចក៏ឈឺពោះម៉េះនៀក?

ឈឺក្បាល៖
— អ៊ូយ ឈឺក្បាលដល់ហើយ!
— អ៊ូយ ឈឺក្បាលចង់ប្រេះហើយនៀក!
— អ៊ូយ ម៉េចក៏ឈឺក្បាលម៉េះនៀក?

Consoling someone — Dialogue 1

បាត់បង់សត្វចិញ្ចឹម
ស្រីពេជ្រ៖ កុសល ម៉េចហ្នឹង? ដូចស្រងូតស្រងាត់ម៉េះ?
កុសល៖ ឆ្មាខ្ញុំ តាំងពីប៉ុន្មានថ្ងៃមុន ឈឺ។ ស៊ីអត់បាន ហើយចេះតែថ្ងូរ។ ដល់ព្រឹកមិញក្រោកឡើង វាងាប់បាត់។
ស្រីពេជ្រ៖ សត្វវាអីចឹងហើយ កុសល។ អាយុវាខ្លីជាងមនុស្ស អីចឹងវាត្រូវតែទៅមុនហើយ។ កុំពិបាកចិត្តអី កាត់ចិត្តទៅ។ វាក៏ឆាប់បានទៅចាប់ជាតិថ្មីដែរ។

Consoling someone — Dialogue 2

ប្រឡងធ្លាក់
ម្ដាយ៖ ម៉េចហើយកូន?
កូន៖ ធ្លាក់បាត់ហើយម៉ាក់។
ម្ដាយ៖ មិនអីទេ។ ប្រឡងទៅស្រុកក្រៅ មិនងាយឯណា។ គេធ្លាក់ម៉ាគំនរ។ ចាំប្រឡងលើកក្រោយទៀតទៅ។
កូន៖ ស្ដាយអា៎ម៉ាក់។ ខំប្រឡងជាប់ដល់សម្ភាសន៍ហើយ។
ម្ដាយ៖ ស្ដាយចេះតែស្ដាយហើយ តែធ្វើម៉េចបើអីចឹងហើយ។ មិនអីទេ នៅមានឱកាសផ្សេងៗទៀតដែរតាស។

Lying — Additional dialogue 1

ខ្ចីប្រាក់
វិច្ឆិកា៖ ធារី គិតម៉េចហើយ? រឿងខ្ញុំចង់ខ្ចីលុយធារីយកទៅដោះស្រាយម៉ារយៈនោះ។
ធារី៖ ខ្ញុំអត់មានលុយអេ៎ឥឡូវ។ ទើបតែឲ្យគេខ្ចីដែរ ហើយឥឡូវលុយជាប់នៅគេបាត់ហើយ អត់ទាន់បានម៉ោវិញផង។
វិច្ឆិកា៖ អត់អីអេ៎អីចឹង។ បើធារីនិយាយអីចឹងហើយ។ គិតក្នុងចិត្ត៖ វាមិនដែល។ កុហកស្រស់ៗម៉ង។

Expressing pain — Additional dialogue

លក្ខិណា៖ កើតអីហ្នឹងរតនា?
រតនា៖ ខ្ញុំឈឺពោះតាំងពីព្រឹក អត់បាត់សោះ។ អត់ដឹងមកពីអី។
លក្ខិណា៖ ញ៉ាំអីខុសដឹង?
រតនា៖ អត់ដឹងដែរ។ តែប្រហែលមកពីខ្ញុំញ៉ាំម្ហូបសល់ពីម្សិលមិញហើយមើលទៅ។
លក្ខិណា៖ មានរាកអត់?
រតនា៖ ដូចជាអត់ផង។
លក្ខិណា៖ អញ្ចឹងមិនមែនមកពីញ៉ាំអីខុសទេមើលទៅ។ ប្រហែលរតនាឯងឈឺក្រពះហើយ។

Expressing disappointment at another’s misfortune — Dialogue 2

អំពីការប្រឡងចូលសាកលវិទ្យាល័យ
នារី៖ កញ្ញា ម៉េចហ្នឹង? ធ្វើមុខអីអីចឹង?
កញ្ញា៖ ប្រឡងលើកមុនធ្លាក់បាត់ហើយ។ អត់បានចូលសាលាល្អបណ្ដោយ។
នារី៖ កញ្ញាឯងខំប្រឹងរៀនប៉ុណ្ណឹងហើយធ្លាក់ទៀត! សាលាហ្នឹងអីក៏ពិបាកចូលម៉េះ? មិនដឹងត្រូវខំប៉ុណ្ណាទៀតទេ។ ខ្ញុំស្ដាយជំនួសកញ្ញាឯងម៉ងហើយនៀក។ ហើយកញ្ញាឯងគិតម៉េចទៅអីចឹង?
កញ្ញា៖ អត់ទាន់ដឹងទេនារី។

Expressing concern for other people's welfare — Dialogue 1

សុទ្ធា៖ បូរ៉ា ម៉េចហ្នឹង? អត់ស្រួលខ្លួនមែន?
បូរ៉ា៖ អឹម ញ៉ាំបាយហើយស្រាប់តែចុកពោះម៉ង។
សុទ្ធា៖ ញ៉ាំអីខុសអេ៎អី?
បូរ៉ា៖ មានណា។ មិញញ៉ាំតែបាយហ្នឹង ហើយម្ហូបដូចធម្មតា។
សុទ្ធា៖ ប្រហែលបូរ៉ាឯងរលាកក្រពះហើយ។ ញ៉ាំបាយអត់ទៀងអីចឹងហើយ។
បូរ៉ា៖ មានប្រេងកូឡាអត់? សាកលាបប្រេងកូឡាសិន។
សុទ្ធា៖ លាបប្រេងកូឡាម៉េចបាត់? ទៅពេទ្យឬក៏ទៅហ្វាម៉ាស៊ីឲ្យគេផ្សំថ្នាំឲ្យតិចទៅ។

Saying “I don’t know” — Additional dialogue

នៅកន្លែងធ្វើការ
តារា៖ មានអ្នកណាគេឃើញសៀវភៅមួយក្បាលលើតុនេះមិញអត់?
កញ្ញា៖ ខ្ញុំអត់ដឹងផងបង។
វុទ្ធី៖ វចនានុក្រមមែនបង? ខ្ញុំយកទៅទុកលើធ្នើរបាត់ហើយ។
តារា៖ ហ្នឹងហើយ វចនានុក្រម។ បងយកវាចុះមកមើលហ្នឹងណា តែរវល់ពេក អត់ទាន់បានមើលផង។
វុទ្ធី៖ អូ សុំទោសបង។ ខ្ញុំអត់ដឹងថាបងទុកមើល។ ស្មានតែអ្នកណាគេភ្លេចទុកវិញ។ ចាំខ្ញុំយកឲ្យវិញបង។

Remembering — Dialogue 1

សម្បត្តិ៖ [និយាយម្នាក់ឯង] ចុម ឆ្នាំងសាកអាយហ្វូន ទៅណាបាត់ហើយ? ម៉េចអត់ឃើញចឹង?
លីដា៖ ឆ្នាំងសាកអាយហ្វូនអ៎? ខ្ញុំនៅហ្នឹងយូរហើយតាំងពីព្រឹក ដូចអត់ឃើញផង។ សម្បត្តិឯងភ្លេចយកម៉ោទេដឹង?
សម្បត្តិ៖ អត់ទេ ខ្ញុំចាំថាយកម៉ោតាស។ កុំអាល គិតមើលសិន ភ្លេចដៃទុកណាអញ្ចេះ? សាករកមើលក្នុងកាតាបសិន។
លីដា៖ ហ៊ើយ! ឃើញហើយ! នៅនេះសោះ ខំតែភ័យ។
សម្បត្តិ៖ ចាស់ហើយ ភ្លេចភ្លាំងច្រើន!

Expressing likes 2 — Additional dialogue

ចំរើន៖ ម្សិលមិញ ខ្ញុំទៅសម្ភាសន៍ការងារ។ អ្នកដែលសម្ភាសន៍ខ្ញុំកាចមែនទែន។
សុទ្ធា៖ គេនិយាយថាម៉េចខ្លះ?
ចំរើន៖ គាត់សួរខ្ញុំថាចូលចិត្តធ្វើអ្វីខ្លះ។ ខ្ញុំថា ខ្ញុំចូលចិត្តអានសៀវភៅ ចូលចិត្តរៀនភាសា ចូលចិត្តធ្វើម្ហូប។
សុទ្ធា៖ ហើយគាត់ថាម៉េចទៀត?
ចំរើន៖ គាត់ថា ខ្ញុំអត់បាននិយាយថាចូលចិត្តធ្វើការ...
សុទ្ធា៖ គាត់និយាយលេងទេដឹង។
ចំរើន៖ ខ្ញុំមើលទៅគាត់មិនមែនជាមនុស្សចូលចិត្តនិយាយលេងទេ។
សុទ្ធា៖ ធ្លាក់បាត់ហើយអីចឹង។

Expressing disappointment at another’s misfortune — Additional dialogue

ហេតុការណ៍ម៉ូតូត្រូវចោរលួច
តារា៖ កញ្ញា ឮថាកញ្ញាឯងត្រូវចោរលួចម៉ូតូអ៎?
កញ្ញា៖ ហ្នឹងហើយ បាត់ម្សិលមិញ។
តារា៖ ម៉េចបានបាត់? មានបានចាក់សោរកអត់?
កញ្ញា៖ កាលហ្នឹងខ្ញុំប្រញាប់ មានបានចាក់សោរកឯណា។ ថាចូលទិញអីញ៉ាំម៉ាភ្លែត ចេញម៉ោវិញអត់ឃើញម៉ូតូ។
តារា៖ ហើយមានប្ដឹងប៉ូលិសអត់? តែទោះប្ដឹងប៉ូលិស ក៏មិនងាយរកឃើញវិញដែរ។ ស៊យអាណេះ។ ហើយឥឡូវកញ្ញាឯងគិតម៉េចទៅ? បានអីជិះ?
កញ្ញា៖ បងប្រុសជូនទៅម៉ោម៉ារយៈសិន។

Expressing concern for other people's welfare — Dialogue 2

តារា៖ អាឡូ លីដា ថ្ងៃនេះខ្ញុំអត់បានទៅជប់លៀងខួបកំណើតលីដាអេ៎ណា។ សុំទោស។
លីដា៖ ម៉េចចឹង? តារារវល់អ៎? ឬក៏ឈឺ?
តារា៖ ហ្នឹងហើយ លីដា ខ្ញុំអត់សូវស្រួលខ្លួន។ រៀងចង់ក្អួត ហើយក្ដៅខ្លួនអស់កម្លាំង។
លីដា៖ ហ្នឹងអ៎? ទៅពេទ្យនៅ?
តារា៖ ចាំមើលម៉ាសន្ទុះទៀតសិន។ បើនៅអត់បាត់ ចាំទៅហ្វាម៉ាស៊ីទិញថ្នាំ។
លីដា៖ អត់ទេ! កុំចាំ ត្រូវទៅឥឡូវហ្នឹង។ ទុកយូរអត់បានអេ៎។ កុំសម្ងំអីចឹង។
តារា៖ អត់មានកម្លាំងទៅអេ៎។ រកឲ្យគេជួយកោសខ្យល់ចេញសិន។

Expressing sorrow — Additional dialogue

ពិបាកចិត្តដោយសារកូន
អ្នកជិតខាង៖ កូនបងម៉េចហើយ? ផ្ដាច់គ្រឿងញៀនបាននៅ?
ម្ដាយ៖ ឥឡូវខ្ញុំយកវាទៅដាក់នៅមណ្ឌលឲ្យផ្ដាច់គ្រឿងញៀនឲ្យបាន។ បើវានៅតែផ្ដាច់មិនបាន ខ្ញុំមិនដឹងធ្វើម៉េចទេ។ កូនមានតែមួយ ខ្ញុំស្រឡាញ់ដូចពេជ្រ។ បើវាធ្វើអីខុស ក៏ខ្ញុំលើកលែងឲ្យវាដែរ។ សុំឲ្យតែវាចេះស្រឡាញ់ខ្លួនឯង ចេះគិត កុំខូចខ្លួនជាមួយពួកម៉ាកអត់ល្អ។ ខ្ញុំឃើញវាអីចឹង ខ្ញុំពិបាកចិត្តណាស់។ មិនដឹងអនាគតវានៅឯណាទេ។ តែប៉ុន្មានឆ្នាំទៀត ខ្ញុំទៅបាត់ ខ្ញុំផុតទុក្ខហើយ ប៉ុន្តែ វាជាអ្នកនៅតស៊ូជាមួយជីវិតដែលវាបានសាងម៉ោនៀក។

Pickpocket (Sakanan) — 16

ចូលមកដល់រូបភាពទី ១៦ នៅក្នុងរូបភាពទី ១៦ យើងឃើញថា បន្ទាប់ពីគាត់បាត់កាបូបលុយហើយ គាត់មិនអាចដើរឆ្លងរបាំងដែលទៅម្ខាងទៀតនោះទេ ព្រោះថាម៉ាស៊ីនមិនបើកទ្វារឲ្យគាត់ដើរ អញ្ចឹងហើយគាត់បានដើរត្រលប់ក្រោយមកវិញ បាទ អញ្ចឹងនៅពេលដែលគាត់ដឹងថា គាត់បាត់កាបូបលុយ គាត់មិនបានធ្វើខុស ឬក៏គ្រលង ឬក៏កន្លងទ្វាររបាំងដែលនៅផ្លូវដើរនោះទេ ព្រោះថាការធ្វើបែបនេះ គឺខុសទៅនឹងវិន័យរបស់ស្ថានីយរថភ្លើង អញ្ចឹងគេអាចនឹងចាប់គាត់បាន ដូច្នេះគាត់បានដើរថយក្រោយ ព្រោះថាគាត់ ប្រសិនបើគាត់មិនត្រលប់ក្រោយទេ អ្នកដំណើរផ្សេងទៀត គឺនឹងស្ទះ រាំងស្ទះ ដោយសារតែគាត់គេមិនអាចទៅមុខបាន ព្រោះថាគាត់មិនអាចឆ្លងទៅបាន អញ្ចឹងបុរសម្នាក់នោះ ត្រូវតែដើរចេញពីកន្លែងច្រកចូលនោះ ដើម្បីអ្នកដំណើរផ្សេងទៀត ដែលមានសំបុត្រ ឬក៏មានកាត គេដើរឆ្លងកាត់ផ្លូវនោះ។