ផ្សារ

Khmer	Pronunciation	English/Notes	#occ
ផ្សារ	psaa	market, bazaar, fair	21/15

Link to overview page
Link to dictionary

Offering food or drinks and declining such an offer — Dialogue 2

បុប្ផា៖ បង ធារ៉ា មក ញ៉ាំ ចេក ចៀន អេ៎បង? ធីតា ទើបតែ ទិញ មក ពី ផ្សារ ព្រឹកមិញ។
ធារ៉ា៖ អូ បុប្ផា។ ញ៉ាំ ចុះ អត់អីទេ។ បង ត្រូវ ប្រញាប់ទៅ ក្រៅ។
បុប្ផា៖ ចា៎ស បង។

Comparing or contrasting things 1 — Cultural note

នៅ ភ្នំពេញ តូប លក់ខោអាវ មួយ ចំនួន នៅ ក្នុង ផ្សារ មិន មាន កន្លែង សម្រាប់ល ខោអាវ នោះ ទេ ប៉ុន្តែ អ្នកលក់អនុញ្ញាត ឲ្យ អ្នកទិញ យក ទៅ ល នៅ ផ្ទះ ហើយ យក មក ដូរ ទំហំ ទៅ ជា ធំ ជាង ឬ តូច ជាង វិញ បាន ប្រសិនបើ ស្លៀក ទៅ មិន ត្រូវនឹង ខ្លួន។

Offering food or drinks and accepting such an offer — Dialogue 1

បូរ៉ា៖ ធីតា ទៅ ណា ហ្នឹង? ញ៉ាំ នំ សិន អី?
ធីតា៖ អូ បង បូរ៉ា! បាន អី ញ៉ាំ ហ្នឹង បង?
បូរ៉ា៖ បង្អែម ទិញ ពី ផ្សារ ព្រឹកមិញ។ ម៉ស់ ម៉ោ ញ៉ាំ ជាមួយគ្នា សិន ម៉ោ។
ធីតា៖ ចា៎ស បង។ បង្អែម ចំ ជំនាញ ខ្ញុំ ហើយ។ មាន អីគេ ខ្លះ បង?

Making suggestions in which the speaker is included — Dialogue 3

ជិះ ម៉ូតូ តាម ផ្លូវ
ផារី៖ វិចិត្រ ឆ្លៀត ចូល ផ្សារ ទិញ អីវ៉ាន់តិច អី?
វិចិត្រ៖ ចង់ចូល ឥឡូវហ្នឹង? យប់ហើយ ហ្នឹង។ ចាំ លើកក្រោយ ទៅ អី?
ផារី៖ ចូល តិច ទៅ អី។
វិចិត្រ៖ អីចឹង ផារី ឯង ចូល ទៅ ខ្ញុំ នៅ ចាំ នៅ ក្រៅ។ ខ្ជិល ផ្ញើ ម៉ូតូ។
ផារី៖ មិនបាច់អេ៎អីចឹង។ នាំ ពិបាក វិចិត្រ ឯង។

Refusing direction — Additional dialogue

ម្ដាយ៖ កូន កូន ឯង ទៅ ផ្សារ ទិញ បាយ ១០០០ ម៉ោ។
កូន៖ ទិញ ធ្វើ អី ម៉ែ? បាយ នៅ សល់ក្នុង ឆ្នាំង តាស!
ម្ដាយ៖ ថា ឲ្យ ទៅ ទិញ ទៅ ទិញ ម៉ោ។
កូន៖ ខ្ញុំ ទៅ ម៉េច បាន ម៉ែ? ខ្ញុំ មើល ទូរទស្សន៍ចប់សិន។
ម្ដាយ៖ អាឡែង តែ មើល ទូរទស្សន៍នៅ ហ្នឹង ហើយ។ ប្រើ មិន បាន ម៉ង។

Identifying items or people 1 — Cultural note

នៅ ប្រទេស កម្ពុជា មាន ទំនិញ នាំចូល ជាច្រើន ដូច្នេះ នៅ ពេល ទិញ ទំនិញ នៅ ផ្សារ ភាគច្រើន អ្នកទិញ សួរ អ្នកលក់ថា ទំនិញ នោះ ផលិត នៅ ប្រទេស ណា។ ប៉ុន្តែ ពេលខ្លះ អ្នកទិញ អាច សម្គាល់ឃើញ ពី ភាព ខុសគ្នា និង ដឹង ពី ប្រភព ទំនិញ ដោយ ខ្លួនឯង។ ឧទាហរណ៍ សម្រាប់សម្លៀកបំពាក់ គេ សម្គាល់ទៅ លើ សាច់ក្រណាត់ រីឯ ស្បែកជើង គេ សម្គាល់ទៅ លើ ម៉ូត និង សាច់ស្បែកជើង ប៉ុន្តែ ពេលខ្លះ ក៏ប៉ះចំ ទំនិញ ក្លែងក្លាយ ផងដែរ។

Expressing anger — Cultural note

នៅ ខ្មែរ ពេល ទៅ ផ្សារ ទិញ ទំនិញ នៅ ពេលព្រឹក គេ ហាម មិន ឲ្យ តថ្លៃ ច្រើន ឬ សួរ តម្លៃ ហើយ មិន ទិញ។ បើ យើង ធ្វើ ដូច នោះ អ្នកលក់នឹង ខឹង ហើយ អាច ស្ដីឲ្យ ព្រោះ គេ ជឿ ថា ការ លក់ដំបូង នៅ ពេលព្រឹក គឺ សំខាន់ណាស់ បើ ពេលព្រឹក លក់មិន បាន នោះ គឺ លក់មិន ដាច់មួយ ថ្ងៃ ពេញ តែម្ដង។ គេ ប្រើ ពាក្យ ថា កៅឆាយ ជា ពាក្យ ក្លាយ ពី ចិន មានន័យ ថា ការ ទិញ ឬ លក់នៅ ពេល ចាប់ផ្ដើម ដំបូង។

Expressing surprise — Dialogue 2

សួរ តម្លៃ
មីង សំ៖ បង ល្មុត ហ្នឹង បង ទិញ ម៉ា គីឡូ ប៉ុន្មាន?
មីង នួន៖ ម៉ា គីឡូ ២ ម៉ឺន។
មីង សំ៖ អី ក៏ថ្លៃ ម៉េះ? ទិញ នៅ ណា ហ្នឹង? ខ្ញុំ ទៅ ទិញ នៅ ផ្សារ ម្សិលមិញ ម៉ា គីឡូ តែ ១ ម៉ឺន ហ្នឹង!
មីង នួន៖ អីគេ? ម៉ា គីឡូ តែ ១ ម៉ឺន អេ៎? ថោក ម៉េះ! មិនមែន អេ៎អី? ល្អៗអត់ហ្នឹង?
មីង សំ៖ អូ ល្អៗសឹងអី។ ធំ ហើយ ផ្អែម ទៀត។

Requesting and granting permission 2 — Cultural note

ការ ទិញ អីវ៉ាន់នៅ ខ្មែរ រៀង ពិបាក បន្តិច ព្រោះ អ្នកលក់មិនសូវ ចង់ឲ្យ ភ្ញៀវ ប៉ះពាល់ ឬ ល ឬ សាកល្បង ទំនិញ របស់គេ ច្រើន ទេ មុននឹង ទិញ។ បើ ភ្ញៀវ ទិញ ទំនិញ នោះ ក្រោយពេល ប៉ះពាល់ នោះ មិនអីទេ ប៉ុន្តែ បើ មិន ទិញ វិញ នោះ អ្នកលក់អាច នឹង សម្ដែង ទឹកមុខ មិន ពេញចិត្ត។ ទំនិញ ដូចជា ខោអាវ ដែល លក់នៅ តាម ផ្សារ សឹងតែ ៥០ ភាគរយ គឺ មិន បាន បិទ ផ្លាកតម្លៃ នោះ ទេ ហើយ បើ គ្រាន់តែ សួរ តម្លៃ ទំនិញ ហើយ ដើរ ចេញ នោះ កាន់តែ ធ្វើឲ្យ អ្នកលក់មិន ពេញចិត្ត។

Asking “What is this?” — Cultural note

អីគេ ហ្នឹង? គឺ ជា ពាក្យ ប្រើ ញឹកញាប់ជាងគេ ក្នុង ភាសា និយាយ ជំនួស ឲ្យ ពាក្យ នេះ ជា អ្វី? / នោះ ជា អ្វី?
ការ សួរ ពី នេះ ពី នោះ នៅ ពេល ជួបគ្នា ក៏ជា ទម្លាប់នៃ ការ គួរសម ផងដែរ ក្រៅពី សួរ សុខទុក្ខ ដូចជា សួរ ថា
⎯ មក ពី ណា ហ្នឹង?
⎯ ទៅ ណា ហ្នឹង?
⎯ អីគេ ហ្នឹង? (ពេល ឃើញ មាន របស់នៅ នឹង ដៃ)
⎯ មក ទិញ អីវ៉ាន់?
⎯ ទិញ អី បាន ខ្លះ ហើយ? (ពេល ជួបគ្នា នៅ ផ្សារ)

Asking for directions 1 — Additional dialogue

សោភា៖ ពូ ខ្ញុំ សុំ សួរ តិច។ ទៅ ផ្សារ អ៊ីអន តាម ផ្លូវ ណា វិញ ទៅ ពូ?
អ្នក តាម ផ្លូវ៖ ជិះ តាម នេះ ក៏បាន ជិះ តាម នោះ ក៏បាន។ ជិះ តាម នេះ ទៅ លឿន ជាង។
សោភា៖ មួយ ណា ស្រួល រក ជាង ពូ?
អ្នក តាម ផ្លូវ៖ ជិះ តាម នោះ ស្រួល រក ជាង ប៉ុន្តែ រៀង ឆ្ងាយ តិច។
សោភា៖ ចាស អត់អីអេ៎ពូ។ អីចឹង ខ្ញុំ ត្រូវ ជិះ ទៅ ត្រង់មែន ពូ?
អ្នក តាម ផ្លូវ៖ បាទ ជិះ ទៅមុខ ត្រង់រហូតដល់ផ្លូវទាល់ហើយ បត់ឆ្វេង ហើយ ជិះ រហូត ទៀត ទៅ ឃើញ ហើយ។

Greetings and leave takings 2 — Cultural note

ការ លើក ដៃ សំពះ និង និយាយ ថា ជម្រាបសួរ/ជម្រាបលា លោក អ៊ំ/អ្នក មីង/បង គឺ ជា ការ បង្ហាញ នូវ ការ គោរព នៅ ពេល ជួប ឬ លា មនុស្ស ចាស់ជាង ប៉ុន្តែ មនុស្ស ចាស់ភាគច្រើន ក៏នឹង លើក ដៃ សំពះ មក វិញ ព្រមគ្នា ដែរ នៅ ពេល ទទួល ការ សំពះ ពី យើង។

ចំពោះ ពេល ជួប មិត្តភក្តិ ឬ មនុស្ស ក្មេង ជាង បន្តិច ការ ញញឹម និង ពាក្យ ថា សួស្ដី គឺ គ្រប់គ្រាន់ហើយ។ យើង អាច ហៅ មនុស្ស ក្មេង ជាង បន្តិច ថា អូន (ទាំង ប្រុស ទាំង ស្រី) ហើយ ហៅ ក្មេង តូចៗថា អា អូន។

នៅ ពេល ទិញ អីវ៉ាន់នៅ ផ្សារ មិនបាច់និយាយ ថា ជម្រាបសួរ ឬ សួស្ដី ទេ។ អ្នកលក់ខ្លះ ក៏ជម្រាបសួរ ឬក៏សួស្ដី ទៅ អតិថិជន តែ ខ្លះ ក៏មិន និយាយ ដែរ។ ពេល ចង់ទិញ អ្វីមួយ យើង គ្រាន់តែ ហៅ អ្នកលក់ថា បង មីង ឬក៏អូន ទៅតាម អាយុ ប្រហែល របស់គាត់ ហើយ សួរ តម្លៃ ទៅ អ្នកលក់តែម្ដង។ ពេល ទិញ និង បង់ប្រាក់ហើយ ភាគច្រើន ទាំង អ្នកលក់ទាំង អតិថិជន និយាយ ថា អរគុណ។

Laundry (Sakanan) — 12

បន្ទាប់មក ទៀត នៅ ក្នុង រូបភាព ទី ១២ ចូល មកដល់រូបភាព ទី ១២ យើង ឃើញ ថា គាត់បាន យក ខោអាវ ដែល គាត់បោក រួច នោះ មក ហាល នៅ លើ ស្នួ ទាំងអស់ អញ្ចឹង យើង ឃើញ ស្នួ នោះ គឺ ជា ស្នួ ដែក បាទ ជា ស្នួ ដែក ហើយ[បាន] គាត់បាន យក ខោអាវ របស់គាត់មក ព្យួរ ពី លើ ស្នួ នោះ ម្ដង មួយៗរហូតដល់តែ អស់ អញ្ចឹង ពេលខ្លះ គឺ នៅ ទីក្រុង ឬក៏នៅ កន្លែង ដែល ទី ប្រជុំជន នានា គឺ យើង ប្រើប្រាស់ស្នួ ដែក មួយ ដែល យើង ទិញ ដែល ស្នួ នោះ គឺ បង្ក លក្ខណៈ ងាយស្រួល ដើម្បី ឲ្យ យើង ហាល ខោអាវ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើ យើង មិន មាន ស្នួ ដែក ទេ នៅ ក្នុង ប្រទេស កម្ពុជា ជាទូទៅ គឺ យើង ចងខ្សែ អញ្ចឹង យើង អាច ចងខ្សែ ពី របង ផ្ទះ មកដល់សសរ ផ្ទះ ឬក៏ចងខ្សែ ពី របង ម្ខាង ទៅ របង ម្ខាងទៀត បាទ ដើម្បី ចងខ្សែ ហើយ ដើម្បី ហាល ខោអាវ នៅ លើ ខ្សែ នោះ អញ្ចឹង ទោះបីជា ចងខ្សែ ក៏យើង ហៅ ថា ស្នួ ហាល ខោអាវ ដែរ ដូចគ្នានឹង ស្នួ ហាល ខោអាវ ដែក ដែល យើង ទិញ ពី ផ្សារ ផងដែរ អញ្ចឹង ជាទូទៅ នៅ ក្នុង ប្រទេស កម្ពុជា គឺ យើង ប្រើប្រាស់ស្នួ ហាល ខោអាវ ដែល ជា ខ្សែ ដែល យើង ចង ទៅ លើ របង ច្រើន ជាង ការ ហាល ខោអាវ ទៅ លើ ស្នួ ដែក។

Breaking A Bowl (Sakanan) — 01

Shopping For A T-Shirt (Sakanan) — 03