Khmer | Pronunciation | English/Notes | #occ |
---|---|---|---|
ខ្លាច | klaac | to fear, to be afraid of | 56/35 |
Link to overview page
Link to dictionary
Requesting and granting permission 2 — Dialogue 3
ស្រីរ័ត្ន៖ អូន ខ្ញុំសុំលអាវនេះតិចបានអេ៎? ខ្លាចទិញទៅពាក់អត់ត្រូវ។
អ្នកលក់៖ ចា៎ស បានបង។ នោះបន្ទប់ល។
Expressing love — Monologues 2
កុសល៖ ចង់ឲ្យពិសីដឹងថាខ្ញុំស្រឡាញ់ដល់ហើយ។ ខ្លាចសារភាពទៅ ពិសីបដិសេធ ខ្មាសគេបណ្ដោយ។
ពិសី៖ ខ្ញុំស្រឡាញ់កុសល ប៉ុន្តែមិនដឹងគេគិតដូចខ្ញុំអត់។ ប្រហែលគេមានសង្សារហើយមើលទៅ។
Expressing fear — Cultural note
Expressing fear — Dialogue 1
សុជាតិ៖ ម៉ាក់ ឆ្កែអ៎!
ម្ដាយ៖ ជាតិ កូនឯងខ្លាចឆ្កែធ្វើអី? វាគ្រាន់តែព្រុសតាស។
សុជាតិ៖ ខ្លាចវាខាំ។ មើលអ៎ ម៉ោហើយ ម៉ាក់!
ម្ដាយ៖ កូនឯងធ្វើខ្លាចវា វាកាន់តែម៉ោ។ កុំខ្លាច ធ្វើធម្មតាទៅ។
Calming someone down — Cultural note
Asking for help 2 — Cultural note
Expressing fear — Dialogue 2
បង៖ ថីហ្នឹង?
ប្អូន៖ កំពុងមើលរឿងខ្មោច។ រឿងហ្នឹងគួរឲ្យខ្លាចមែនទែន។ ហាក បងឯងទៅណា?
បង៖ ទៅបន្ទប់ដេក។
ប្អូន៖ កុំអាល ខ្ញុំទៅដែរ។ អត់ហ៊ាននៅម្នាក់ឯងអេ៎។ ចាំម៉ាភ្លែតណា។
បង៖ ដឹងថាខ្លួនឯងខ្លាចខ្មោចហើយ នៅតែខំមើលរឿងខ្មោចទៀត។
ប្អូន៖ អ៊ូយ! ស្អីគេហ្នឹង? សំឡេងទូរស័ព្ទសោះ ខំតែភ័យ។ ដឹងអីចឹងអត់មើលអេ៎អា៎។
Offering help — Additional dialogue
កញ្ញា៖ ខ្ញុំធ្វើម្ហូបខ្លួនឯងតាស ធីតា។ ទិញស្រាប់ថ្លៃ ហើយខ្លាចអត់សូវស្អាត ញ៉ាំទៅឈឺពោះ។
ធីតា៖ អីចឹង ខ្ញុំទៅជួយធ្វើម្ហូបកញ្ញា ម៉េចដែរ?
ពិសិដ្ឋ៖ ធីតាឯងចេះធ្វើម្ហូបតាំងពីអង្កាល់? តិចទៅៗនាំតែទើសទែង។
កញ្ញា៖ មានណា។ ពិសិដ្ឋចេះតែថាឲ្យធីតា។ ធីតា អរគុណច្រើន។ ចុះធីតាអាចម៉ោម៉ោងម៉ានដែរ?
Expressing fear — Additional dialogue
កញ្ញា៖ ធារី ម៉េចមិនចុះហែលទឹកលេង?
ធារី៖ អត់អីអេ៎កញ្ញា ខ្ញុំខ្លាចទឹក។
កញ្ញា៖ ម៉េចចឹង?
ធារី៖ ខ្ញុំធ្លាប់លង់ទឹកកាលពីក្មេង ហើយឥឡូវក៏អត់ចេះហែលទឹកដែរ។
កញ្ញា៖ ចាំខ្ញុំបង្រៀន? ម៉ោៗ។
ធារី៖ អត់អេ៎ កញ្ញា។ ខ្ញុំអត់ចូលចិត្តហែលទឹកអេ៎។
កញ្ញា៖ ម៉ោៗ សាកទៅ លែងខ្លាចហើយ។
ធារី៖ អត់ទេ! ប្រាប់ហើយថាខ្ញុំខ្លាច។ កញ្ញាឯងទៅៗ។ មិនបាច់រវល់ខ្ញុំអេ៎។
Expressing dislikes 2A — Dialogue
ធារី៖ កំពុងលាងចាន។ ហត់ដល់ហើយ។ ធ្វើម្ហូបហើយ ត្រូវលាងចានទៀត។
ម្លិះ៖ ធ្វើម្ហូបម្ដងៗអីចឹងហើយ។ ស្រួលបំផុត មានតែទៅក្រៅញ៉ាំ។
ធារី៖ ខ្ញុំអត់ចូលចិត្តទៅញ៉ាំក្រៅទេ ព្រោះខ្លាចគេធ្វើគគ្រិច។ មិនមែនថាមិនចូលចិត្តធ្វើម្ហូបទេ គ្រាន់តែពេលខ្លះចានឆ្នាំងប្រឡាក់ច្រើនពេក។
ម្លិះ៖ ទុកឲ្យខ្ញុំលាងវិញណា។ ទៅសម្រាកទៅ។
ធារី៖ អរគុណ ម្លិះ។ អត់អីទេ ជិតរួចហើយ។ ឲ្យភ្ញៀវលាងចានម៉េចទេ!
Remembering — Dialogue 2
សម្បត្តិ៖ ឃើញលីដាឯងកាន់យកទៅនោះហើយតាសមិញ។
លីដា៖ ដំបូងខ្ញុំកាន់ទៅ តែខ្លាចប្រឡាក់ ខ្ញុំក៏យកម៉ោវិញ ហើយគិតថាទុកហ្នឹងម៉ាភ្លែតហ្នឹងអា៎។
សម្បត្តិ៖ អឹម ... អត់ដឹងទេអីចឹង។ ខ្ញុំទើបតែម៉ោដែរ។ ... នោះមែន លីដា?
លីដា៖ ហ្នឹងហើយ! ហាក ម៉េចទៅនៅហ្នុងវិញ? អូ៎ ... ចាំហើយ! ខ្ញុំទៅកូពីក្រដាស ហើយទុកហ្នុងមួយភ្លែតមិញ។
សម្បត្តិ៖ យ៉ាប់ម៉ង។
Making excuses — Dialogue 1
លក្ខិណា៖ រតនៈ ជួយធ្វើឯកសារសម្រាប់ប្រជុំថ្ងៃចន្ទក្រោយតិចបានអេ៎?
រតនៈ៖ ឯកសារប្រជុំ? ខ្ញុំរវល់អា៎ ខ្លាចតែអត់មានពេលធ្វើ។
លក្ខិណា៖ ឆ្លៀតពេលតិចទៅ។ ខ្ញុំអត់ទំនេរដៃសោះម៉ងអា៎។
រតនៈ៖ ខ្ញុំអត់ដែលធ្វើអីចឹង ធ្វើទៅខ្លាចខុស ហើយស៊ីពេលយូរទៀត។ លក្ខិណាឯងគង់តែត្រូវនៅអង្គុយប្រាប់ខ្ញុំដដែលហ្នឹង។
លក្ខិណា៖ រតនៈឯងអត់ដែលធ្វើឯកសារប្រជុំសោះម៉ងអេ៎? ចាំបាច់តែខ្ញុំត្រូវប្រាប់គ្រប់ជំហាន?
រតនៈ៖ មិនមែនថាអត់ដែលធ្វើសោះម៉ងទេ តែឥឡូវនេះខ្ញុំរវល់។ តិចទៀត ត្រូវតេទៅភ្ញៀវម្នាក់ទៀត។
លក្ខិណា គិតក្នុងចិត្ត៖ និយាយត្រឡប់ត្រឡិន ម្ដងអញ្ចេះម្ដងអញ្ចោះ។ បើដឹងថាពឹងមិនបានអីចឹង មិនហាមាត់ពឹងទេ។ ឃើញអង្គុយលេងសោះហ្នឹងអា៎។
Post Office (Sakanan) — 16
Noodle Soup (Sakanan) — 09
Motorcycle Taxi (Sakanan) — 09
Noodle Soup (Sakanan) — 07
Personal Hygiene (Sakanan) — 07
Breaking A Bowl (Sakanan) — 16
Motorcycle Taxi (Sakanan) — 11
Going To Bed (Sakanan) — 16